جغرافیای پزشکی در طب ابن سینا

جغرافیای پزشکی، شاخه ای از جغرافیای انسانی است که سخت متأثر و پای بند همه جانبه ی جغرافیای طبیعی است، زیرا در این رشته از جغرافیا، شناخت تأثیر عوامل طبیعی «آب و هوا، شدّت و جهت وزش باد، تابش آفتاب، تشعشعات رادیواکتیو طبیعی، ارتفاع منطقه، بافت و جنس و ترکیبات و اجزاء متشکله ی خاک، پوشش گیاهی و انواع موجودات زنده، کیفیت و کمیّت آب» بر پیکر انسان مد نظر است. جغرافیای پزشکی در بستر جغرافیا به مطالعه می پردازد؛ یعنی همیشه متکی بر زمین است و بیشتر به مطالعه ی پراکندگی جغرافیایی و علل بروز و شیوع بیماری هایی مبادرت می ورزد که به نحوی متأثر از شرایط محیطی می باشد. در این دانش، سه عامل: محیط «با تمام ابعادش»، انسان و بیماری به صورت مجزا و در رابطه با هم مورد مطالعه قرار می گیرند. وظیفه ی جغرافی دان پزشکی؛ کشف کانون بیماری، تعیین پراکندگی جغرافیایی بیماری، تعیین علل و عوامل جغرافیایی که موجب بروز و انتشار بیماری می گردد و بالاخره تعیین رابطه ی علّت و معلولی بین عوامل و شرایط جغرافیایی و بیماری است. نظریات و عقاید پزشکی قدیم و برخی از علمای این طب نظیر ابن سینا، در خصوص موارد یاد شده در این مقاله تشریح شده است.